Het stad is er voor A! Oh ja??

Het stad is er voor A.

Dat zeggen ze toch. Maar vandaag even niet...

Vandaag zat er in de postbus een brief van dé Stad Antwerpen met als onderwerp 'kinderopvang in de stad'.

Ik citeer:

'U staat vandaag al minstens 6 maanden na uw gevraagde startdatum op onze wachtlijst. Hopelijk heeft u ondertussen voor uw kind een goede oplossing gevonden.' !!!!!!!!!!!!!!!!

GELUKKIG heb ik een oplossing. Maar laten we eerlijk zijn, het is niet door toedoen van U, beste Stad Antwerpen. 

Bij het nieuws van de 2de zwangerschap in maart 2010, hebben we ons kindje in wording onmiddellijk op de eindeloze wachtlijst voor opvang van de Stad Antwerpen gezet voor opvang vanaf april 2011. We zijn nu november 2011, 1 jaar en 9 maanden verder.

Ik weet dat die wachtlijst een hopeloos geval is maar je weet nooit hé, misschien heeft de Stad Antwerpen, na 3,5 jaar, toch nog een inspanning geleverd om dit probleem eens aan te pakken. Want ja, onze oudste dochter is nu 3,5 jaar en toen was er ook al een wachtlijst en  bijgevolg ook geen opvangplaats. (ik stel me al vragen bij het nut van deze wachtlijst)

Gelukkig hebben we toen een super-onthaalmoeder gevonden. Alles wat nu komt is alleen maar slechter. Maar vanaf 1 januari 2012 stopt onze super-onthaalmoeder en moeten we noodgedwongen op zoek naar een andere oplossing. 

Uiteraard hebben we een oplossing gevonden. Na veel mailen, bellen, bezoeken afleggen, op wachtlijsten intekenen en gelobby viavia, hebben we een plaatsje in een crèche. 

Wat is dan eigenlijk mijn frustratie?

Awel, wij wonen als jong gezin in de stad en dit met volle overtuiging: alles met de fiets, alles dichtbij, minder auto's op de baan (we denken aan het milieu), wonen en werken in een straal van 2km, buurtschool, vrienden dichtbij, een leuk huisje met tuintje,... Kortom, alles wat we wilden en wat ons gezinsleven en professioneel leven ook gemakkelijker maakt. Alleen wil 'de Stad' niet echt meewerken. Onze oudste dochter was nog niet geboren of ze stond al op een wachtlijst voor opvang. Toen ze dan eindelijk naar school mocht, stond ze weer op een wachtlijst. Toen kwam dochter nr 2 eraan en stond ook zij weer op een wachtlijst. Binnen 2 jaar gaat de oudste naar de lagere school, dan moet ze weer op de wachtlijst. Gelukkig volgt de jongste in het spoor van de oudste en kan zij probleemloos binnen op school. Maar toch...

De oudste wil graag gaat turnen. Eerlijk gezegd, ik durf er niet aan te beginnen. Wie weet tegen welke muur we dan weer lopen...en op zwemles.... en naar de tekenschool ... en binnen 8 jaar naar de middelbare school....

De stad maakt er een propaganda punt van dat er veel jonge gezinnen in HUN stad wonen. Maar die jonge gezinnen krijgen wel kinderen en die kinderen moeten naar de opvang en de school en de sportclub en de tekenschool en de muziekschool en en en    MAAR er is geen plaats voor al dat jong geweld!

Hierbij dus een oproep aan het stadsbestuur van onze geliefkoosde stad Antwerpen: DOE ER IETS AAN.
Het stad is er er voor A
maar vandaag is onze dochter precies toch ongewenst....
(ik weet dat ze toch zullen zeggen dat ze er aan werken en toch al veel hebben gedaan, maar hierbij zeg ik u: HET IS NIET GENOEG!)