We zijn nu toch bijna 3 maanden verder en ik zie het nog steeds zitten! Geef toe, dat is al iets hé.
Maar er zijn zo wel bepaalde puntjes die ik in de toekomst graag zie veranderen:
punt 1: succesvol bevallen!
Ik ben terug zwanger. Niet bepaald de best timing, we weten dat. Maar ik zit er nu mee dus we moeten er wel door. Onze nr 3 is zeker welkom hoor maar na 2 vlekkeloze zwangerschappen, is de teleurstelling wel groot dat ik me nu zo verschrikkelijk voel!!! Ik ben 5 maanden ver maar voel me 8 maanden ver: vermoeid, dik, waggelend gelijk een pingping, klagen, zagen, in de zetel liggen, futloos, creativiteit-loos, ...
Verdikt van de dokter: voldoende rusten en af en toe eens plat gaan liggen. Wetende dat er al 2 dochters rond crossen, een huishouden ligt te wachten, een vent veel werkt en weinig thuis is en ik probeer ook nog wat te werken en geld te verdienen, is rusten iets voor de nacht. Vandaag ben ik compleet futloos en zit die 'zelfstandige' maar wat te zagen en klagen voor de computer.
Conclusie: of ik moet me neerleggen (letterlijk) en alles rustig aan doen (en weinig werken en weinig centen verdienen...) of ik werk verder en negeer alle ongemakken zoals een echte harde zelfstandige en stoere mama... ????
punt 2: een terras!
Ik heb een super handige vent! Het mag gezegd worden. Hij verdient alle eer voor de renovatie van ons huis. Ik voed hem, doe zijn was en voed zijn kinderen op. Ieder zo zijn job.
Maar hij mag dan wel praktisch en handig zijn maar ik moet de saaie administratie doen.
Vandaag zit ik een halve dag mails te sturen naar dakwerkers omgeving Antwerpen ivm een offerte voor het isoleren van ons dak en de aanleg van ons terras. Want ik laat manlief niet toe ons dak zelf te isoleren! Ik word niet graag weduwe op de leeftijd van bijna 33 en met bijna 3 kinderen! Dat er dan maar nen andere zijn leven waagt om op ons dak te kruipen. Ik zal die er wel voor betalen.
Conclusie: Als we volgende zomer op ons terras kunnen zonnen en in de winter niet meer bevriezen in onze slaapkamers, komt dat door mij!!!! (en door manlief zijn centen hahaha).
Het ziet er nu nog schraal uit maar ik beeld me al in daar te zitten met een goed boek in de zon.
En onze door manlief 'self made' keuken mag ook gezien worden!!
Punt 3:
De 'zoek een crèche' stress is er ook weer!!!!
We hebben er niet veel geluk mee. Voor M vonden we een FANTATISCHE onthaalmoeder maar die besloot ermee te stoppen om zelf een boekenwinkel te beginnen. Wat echt ook een FANTASTISCHE boekenwinkel is (vooral voor kinderboeken!!) dus als je eens in t'stad bent, spring zeker een binnen bij : http://www.tstadleest.be !!!
Voor R vonden we dan een grotere crèche vlakbij dus ook super handig.
Ik hoor julllie denken; wat is het probleem? Je hebt toch een crèche??' Ja, inderdaad! MAAR die crèche besluit nu haar groepen op te splitsen en de baby's verhuizen allemaal naar Borgerhout en de peuters blijven in Berchem.
DUS vanaf september kan ik dan met baby en bakfiets naar borgerhout racen nadat ik de andere 2 op school heb gedropt en s'avonds kan ik met 2 kleuters richting Borgerhout om de baby op te halen.
Probleem: onze bakfiets telt maar 2 zitjes. Waar blijf ik met kind nr 3?
M is nog te klein om zelf te fietsen en dan zeker geen 4 km daar de stad. En een kinderstoel op de bakfiets is voor mijn fysiek gelijk aan zelfmoord. Ik voel me nu al een muilezel!
En ik weiger voor alle verplaatsingen binnen de stad de auto te nemen!
Conclusie: Of ik hoop dat ik op miraculeuze wijze toch een plaats in een andere crèche te pakken krijg of ik ga een jaar afzien tot onze baby een peuter is en naar de peutergroep mag, terug vlakbij.
Ik ben er nog niet uit allemaal.
Maar zal ooit wel zo zijn??
Voorlopig concentreer ik me op het produceren van onze nr 3 en de rest zien we dan wel hé..;)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten